Broer en zus

Ze zijn alweer bijna zes maanden broer en zus. Alle schuldgevoelens richting Scott die ik in de eerste paar weken had, zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Want hij vindt het fantastisch om grote broer te zijn. Dat was één van mijn redenen ook om een tweede kindje te willen. Omdat ik dacht dat Scott het leuk zo vinden nog iemand om hem heen. Het is echt een gezelligheidsdier.

In de eerste weken na de bevalling is hij veel sneller moe geweest en daardoor wat kribbiger richting ons. Hij was toen nog geen drie dus ook nog maar heel erg klein. En dan merk je toch dat het onbewust heel veel energie kost van zo’n mannetje. Vlak voor mijn verlof begon had Scott besloten geen middagdutjes nodig te hebben. Maar in die eerste fase na de bevalling viel hij vrijwel dagelijks in de middag op de bank in slaap…

Vanaf het begin kan hij niet van haar afblijven. Soms gaat het best wild. Maar dat maakt voor haar niet uit. Hoe harder, hoe beter. Ik ben maar gestopt met te zeggen dat hij voorzichtig moet doen met zijn zusje. Alleen nog als ie iets te wild doet naar mijn smaak met haar hoofdje. Ik houd mezelf altijd maar voor dat die baby’s ook met geweld uit je lijf komen en dus wel tegen een stootje kunnen.

Niemand laat haar lachen zoals hij kan. Haar eerste echte lach was voor hem. Smelt. Broer en zus. Dat wordt nog wat later. Ik denk dat Hans en ik onze borst wel nat mogen maken!

Gisteravond maakte ik een reeks foto’s toen wij een golden hour momentje in huis hadden. Perfect om deze serie bij deze kleine ode aan deze broer en zus te delen. Kijk en geniet mee met deze twee! PS: het toffe tipi tentje vind je voor een fijn prijsje in de winkels of in de webshop van CASA.