Op Instagram geef ik een inkijkje in ons dagelijks leven. Vaak zie je dan ook de kinderen voorbij komen die heerlijk aan het spelen zijn. Ik krijg regelmatig de opmerking dat Scott zo heerlijk kan spelen. En Skye lukt dat ook steeds beter nu ze wat ouder wordt. Ik kan daar echt van genieten. Ik krijg dan ook regelmatig de vraag hoe het komt dat ze zo lekker kunnen spelen. Het is natuurlijk situatie afhankelijk maar voor ons zijn een aantal succesfactoren te onderscheiden: zelf uitvogelen, passend speelgoed en meedoen.
Zoek het even lekker zelf uit
Als ouder zijnde wil je niet dat je kind iets te kort komt of ben je gauw geneigd ergens mee te helpen. In onze opvoeding proberen we dat heel erg los te laten: we zitten niet voor elke scheet meteen naast je om je ergens mee te helpen. Zelf dingen leren en kunnen oplossen vinden wij erg belangrijk.
Gedoseerd en passend speelgoed
Ja, ik geef het toe. Scott heeft behoorlijk wat speelgoed (en Skye natuurlijk ook…). Toch probeer ik het binnen de perken te houden. De laatste maanden probeer ik geen kleine dingetjes tussendoor te kopen, en grotere leuke dingen noteer ik op een lijstje voor zijn verjaardag en/of Sinterklaas. Ook zoek ik regelmatig zijn speelgoed uit: waar heeft hij geen interesse in, waar is hij al te groot voor, etc. Dat levert niet alleen ruimte op in de speelgoedkist, maar het betekent ook een stuk minder prikkels. En speelgoed wat hij echt leuk vindt, is beter zichtbaar en vindbaar voor hem. Wat uitgezocht is, gaat of naar de opslag in onze kelder of (als het er ook nog netjes uitziet) naar de kinderen van de voedselbank bij ons in de buurt.
Ook belangrijk vind ik dat het speelgoed dat voor handen is, passend is bij de leeftijd. Bij verjaardagen heb ik de familie en een deel van de andere visite gevraagd om allemaal iets van hetzelfde te kopen. Of werk ik in ieder geval met een verlanglijstje. Ook voorkomt het een wildgroei van uiteenlopende cadeaus, hoe leuk ze ook kunnen zijn.
Na zijn verjaardagen heb ik ook kritisch gekeken naar het speelgoed dat hij heeft gekregen: is het al voor hem geschikt op deze leeftijd of leg ik het nog even weg tot hij ouder is?
Ik heb gemerkt dat speelgoed dat je uitdaagt dingen te creëren hartstikke leuk voor ze blijven. Zo speelt Scott al vanaf dat hii 1,5 jaar oud is met de klei van Play-Doh. Het begon met erin knijpen naar zijn autootjes erin verstoppen. Nu maakt hij echt dingen!
Op Scott’s basisschool Klein Amsterdam wordt zelfstandig spelen en leren in de tussenruimte ook gestimuleerd, heel fijn! Benieuwd hoe ze dat doen? In dit blog leg ik hun Emilio Reggia methode voor het basisonderwijs uit! En lees hier waarom goed speelgoed belangrijk is!
Niet storen tijdens het spelen maar meedoen!
Belangrijk vind ik ook dat Scott zijn eigen spel speelt. Als hij iets nieuws krijgt, doen we het meestal wel eventjes een keertje voor. Maar laten het hem dan verder zelf ontdekken. Die kindjes hebben zo’n heerlijke fantasie. Die bedenken echt wel veel leukere dingen dan wij met onze beperkte fantasie!
Wat ik ook wel eens om mij heen zie gebeuren, is dat een kind steeds wordt gestoord in het spel. Is het kind ergens mee aan het spelen, dan wordt er door één van de ouders mee bemoeid, wordt er iets anders aangeboden om mee te spelen of het kind wordt op welke manier dan ook afgeleid van het eigen spel. Volgens mij is dat echt funest voor het zelfstandig leren (en blijven) spelen. Daarom kijk ik altijd van een afstandje naar hoe Scott speelt. Ik zit helemaal te genieten als hij aan tafel met de klei van Play-Doh speelt en ik naar zijn verhalen luister.
En als ik dan zo gezellig bij hem zit, nodigt hij ook vaak uit om mee te doen. Herkenbaar? Samen dingen creëren is nog leuker of soms is het een beetje eigen belang: er kan wel wat hulp worden gebruikt.
Laatst zat ik een tijdje naast Scott, te kijken hoe hij met de klei van Play-Doh. Door bewust geen speelsets te gebruiken en alleen maar de klei, ging hij echt zelf aan de slag.
Van de blauwe klei maakte hij een walvis. Vervolgens ging hij met de witte klei aan de slag. Eerst toverde hij daar een pop van: Zane. Eén van zijn favoriete ninja’s uit Ninjago met een wit pak.
Al snel was het witte poppetje Sinterklaas om vervolgens weer de koning van ons land te worden. Hoe kom je er op toch? En daarna komt het moment dat zijn drukke kant boven komt: alle kleuren moeten op elkaar gestapeld worden en wel snel een beetje! Hup, daar is een toren. De toren plat drukken en een beetje ermee rollen. Dan heb je een kleurrijke toverbal waar je mee kunt voetballen. Hij gooide de bal aan de tafel in de lucht en probeerde die te koppen. Zo trots als een pauw ben ik dan als ik al die creaties zie en de praatjes erbij hoor!
Samen maakten we vervolgens weer slakken met huisjes en kop en schotels. En ik mocht ballen voor hem draaien waar hij dan weer bouwsels mee maakte.
Disclaimer
Het bovenstaande is absoluut niet gestoeld op enig wetenschappelijk of op een andere wijze ondersteunde inzichten. Dit is wat voor ons goed heeft gewerkt om Scott zelfstandig te leren spelen. Elk kind, elk gezin en elke situatie is anders en vraagt om een andere aanpak. En wie weet heb jij nog wel tips voor mij. Laat maar horen!
Reacties van anderen